Δύο ρεβάνς θέλει ... ο Γιώργος !!!

Gap (το Pedi)

Από τα κείμενα των πολιτικών δεν προκύπτει πάντα αυτό που έχουν στο βάθος του μυαλού τους. Συχνότατα  πρέπει να το  αναζητήσουμε πίσω από τις γραμμές.
Αυτό συμβαίνει και με τη προχτεσινή μακροσκελέστατη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου(εδώ).
Κατ’ αρχάς πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ασκεί εύστοχη κριτική τόσο στην συγκυβέρνηση όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ. 
Σε ορισμένες επισημάνσεις του έχει δίκιο.  (!!!)

Για παράδειγμα, σχετικά με την πρεμούρα των κκ. Σαμαρά και Βενιζέλου να ανακοινώσουν την πρόωρη έξοδο στις αγορές χωρίς ουσιαστική προετοιμασία. 
Επίσης έχει δίκιο στη βασική κριτική του προς τον κ. Τσίπρα, ότι δηλαδή συναγωνίζεται και ξεπερνά σε ανευθυνότητα τον Σαμαρά της περιόδου 2009-2011, σωστή, από μια σκοπιά, είναι και η θέση  ότι πρέπει να εκλεγεί νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας και να αποφευχθούν οι εκλογές (!!!!!).

Τα «αλλά» αρχίζουν από εδώ και πέρα. 

Μετά την εκλογή του προέδρου, ο κ. Παπανδρέου προτείνει να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση. Προφανώς, με νέο πρωθυπουργό. Δεν το λέει, αλλά το υπονοεί σαφέστατα, όταν λέει ότι το 2001 «μπροστά στην ανάγκη εθνικής συνεννόησης οδηγηθήκαμε ακόμα και σε αλλαγή πρωθυπουργού, ο οποίος είχε εκλεγεί με το 44% του ελληνικού λαού».
Είναι σαν να λέει στον Σαμαρά: «Εγώ είχα πάρει 44%, αλλά δέχτηκα να φύγω για να γίνει η κυβέρνηση Παπαδήμου. Το ίδιο πρέπει να κάνεις τώρα κι εσύ, που είχες πάρει το 30%».

Πρώτα-πρώτα, ο κ. Παπανδρέου, με τη διατύπωση που επέλεξε, μάλλον απογοητεύει ορισμένους εκ των φανατικών οπαδών του, που πιστεύουν ότι το 2011 κάποιοι τον ανέτρεψαν.
Ο ίδιος λέει σήμερα ότι, για λόγους «εθνικής συνεννόησης», ο ίδιος παραμέρισε. Καλό είναι που το ξεκαθαρίζει.
Επί της ουσίας, η πρότασή του έχει μια μεγάλη αδυναμία.
Το 2011 ο ίδιος και η κυβέρνησή του είχαν φτάσει στο μη περαιτέρω.
Δεν μπορούσαν να σταθούν άλλο. Μεγάλη μερίδα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ δεν άντεχε να σηκώσει άλλο βάρος από σκληρά μέτρα. Και πίεζε να μοιραστούν οι ευθύνες.
Σήμερα δεν συμβαίνει το ίδιο με τον κ. Σαμαρά. Για να δεχτεί να παραμερίσει, πρέπει μια ισχυρή ομάδα βουλευτών της ΝΔ να πει το ίδιο. Δεν φαίνεται ότι υπάρχει.

Με την πρότασή του ο κ. Παπανδρέου επιδιώκει, αντικειμενικά, να πάρει τη ρεβάνς από τον παλιό συμφοιτητή του στην Αμερική για όσα εκείνος του έκανε την περίοδο 2009-2011.
Αν δεν εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές, ο κ. Παπανδρέου αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί να κατεβεί σε αυτές με δικό του κόμμα.
Αποφεύγει να είναι σαφής, επιλέγει αόριστες διατυπώσεις, αλλά μια ερμηνεία  είναι ότι το σκέφτεται και το σχεδιάζει.
Αν το κάνει, θα είναι η πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση που πρώην πρωθυπουργός αποχωρεί από το κόμμα το οποίο τον ανέδειξε  και ηγείται ενός άλλου.
Αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Η ουσία είναι ότι ο κ. Παπανδρέου θέλει να πάρει και μια άλλη ρεβάνς. Αυτή τη φορά από τον διάδοχό του στο ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο.
Αυτές είναι οι δύο ρεβάνς που θέλει να πάρει ο Γιώργος, όπως προκύπτει από τη χτεσινή δήλωσή του.
Αν και το πιθανότερο είναι να μην προλάβει να πάρει καμία από δύο, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο ρεβανσισμός οδηγεί, συνήθως, σε ολέθρια αποτελέσματα.
Αν είναι για τα πρόσωπα,  μικρό το κακό. Να μην είναι για τη χώρα και τους πολίτες. 

Από άρθρο του Γιώργου Καρελιά.