Η φτώχεια και η απληστία, αλήθεια, πόσο κοντινές και πόσο ταυτόσημες είναι αυτές οι δύο έννοιες;
Είναι αλληλένδετες, ή απλά λειτουργούν σαν ένα εκκρεμές που όταν χτυπά το ένα άκρο, τότε αντιδρά και εκτονώνεται το δεύτερο;
Η απληστία, η ιδιότητα ενός ατόμου που δεν ικανοποιείται ποτέ, που είναι πλεονέκτης και αναζητά συνεχώς ολοένα και περισσότερα, έχει αρχικά οριοθετηθεί και αποτυπωθεί από δύο γίγαντες της διανόησης.
Ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας είχαν πρώτοι μιλήσει για την απληστία, με τον μαθητή του Πλάτωνα να σημειώνει ότι
“η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων” και τον Δάσκαλο να αναφέρει ότι
“αυτό που αξίζει, δεν είναι να ζεις για να αποκτήσεις περισσότερα αλλά να ζεις καλά”.