Τίτλοι τέλους στην αθλιότητα. ΟΥΣΤ για πάντα!

Σαββατοκύριακο, ζέστη , το θερμόμετρο να έχει πάρει την ανηφόρα, να χτυπάει στους σαράντα. Καλοκαίρι είναι, ζέστη θα κάνει, έτσι γίνεται αιώνες τώρα.
Σε χάσαμε, μου λεν οι φίλο μου, οι γείτονες, εγκατέλειψες και μας και το σπίτι σου μου τόνιζαν με παράπονο,!!
 Και κει που τα έχεις όλα τακτοποιημένα , χωρίς να το θέλεις, παίρνεις ξανά την ίδια απόφαση και ξανακάνεις το ίδιο λάθος.

Το σκέφτεσαι έτσι, το σκέφτεσαι αλλιώς και κάνεις το ίδιο πάντα λάθος, την ίδια πάντα κουταμάρα και μετά το μετανιώνεις.
 Προσκάλεσα λοιπόν δύο τρεις οικογενειακούς μου φίλους με τα παιδιά τους, μαζέψαμε που λες τα μπαγκάζια μας, (δεν σας κρύβω ότι τους έχω ζαλίσει το έρωτα χρόνια τώρα για τις ομορφιές του νησιού μου), κι αποφάσισα να’ έρθουμε παρέα το σαββατοκύριακο, να κάνουμε ένα μπάνιο στην παραλία μας, να δουν το νησί μας, να φάμε το φρέσκο ψαράκι μας, να χαρούμε δύο μέρες ξεκούρασης.
Αλήθεια σας λέω το πίστευα, ή έτσι τουλάχιστον ήθελα να πιστεύω.
Και κει που φανταζόμουν ότι όλα αυτή τη φορά θα πάνε κατ ευχή, μόλις βγήκαμε από το φέρυ στα Παλούκια άρχισε ο Γολγοθάς μας και η ξεφτίλα μου.
Σταματημένα τα έργα της αποχέτευσης.
Τεράστιοι τσιμεντοσωλήνες παρατημένοι στην δεξιά πλευρά της κεντρικής λεωφόρου από την εποχή της προεκλογικής περιόδου να περιορίζουν την κυκλοφορία.
Ας είναι μόνο αυτό σκέφτηκα, έτσι κάνουν όλοι ο υποψήφιοι τι να κάνουμε.
Όμως, η μπόχα στην ατμόσφαιρα από τα σε αποσύνθεση παρατημένα σκουπίδια να σε πνίγει.... ήταν άλλο πράγμα.
Να οδηγείς προς την Μονή Φανερωμένης και η ομώνυμη Λεωφόρος, μέσα στην ίδια την πόλη της Σαλαμίνας να έχει ξεχειλίσει από τα βοθρολύματα, να οδηγείς αργά με τα προηγούμενα αυτοκίνητα να τα εκτοξεύουν πάνω σου, και συ να μην μπορείς να αναπνεύσεις, να σου έρχεται να κάνει εμετό.!!!
Πάρα κάτω, να περνάς δίπλα από τους κάδους των απορριμμάτων και να κρατάς την μύτη σου.
Να ψάχνεις σαν τρελός να βρεις μια καθαρή παραλία.
Μάταια, πουθενά!!
Να με ρωτούν οι προσκεκλημένοι σου….
«Τι κάνει για όλα αυτά ο δήμαρχος» και εγώ να μη μπορώ αρθρώσω μια λέξη, να βρω μια δικαιολογία που να στέκει. Τι να τους πω;
Τι να πω για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά ενός ανθρώπου που αν και τιμήθηκε για μια ολόκληρη ζωή με τον τίτλο του πρώτου πολίτη του τόπου, εκείνος, αχάριστα και εκδικητικά να εγκαταλείπει τον τόπο που τον ανέδειξε, και να αποστασιοποιείται μόνο και μόνο επειδή έχασε την εκλογική μάχη !!

Ο θεός όμως αγαπάει τον κλέφτη αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη, και να που ως ο από μηχανής θεός… να περνά ο πιτσιρικάς με το αυτοκίνητο του μπαμπά με το ραδιο- CD στη διαπασών και τον Σφακιανάκη να απάντα για λογαριασμό μου 
////
Κι αφού έβαλα σε τάξη τ’ ασυμμάζευτα, θα σου πω… « δεν είσ’ εντάξει, τώρα μάζευ’ τα»,
κι αφού κρατάς το χαρακτήρα τον αλύγιστο, παρ’ το δρόμο που σου πρέπει … τον αγύριστο.
 ///