Κυρίως οι επώνυμοι, κυρίως αυτοί που έκαναν τα καλιαρντά, δηλαδή την συνθηματική γλώσσα των εκδιδόμενων κίναιδων, π.χ τεκνό, λούγκρα, τσουρνεύω κλπ. καθημερινή, τηλεοπτική εμπειρία των Ελληνοπαίδων, δεκαετίες τώρα έτσι ώστε να χάνεται το μέτρο.
Πρόσφατο παράδειγμα ο Σταμάτης Κραουνάκης και η δήλωση του ότι οι λούγκρες,
δηλαδή ο ίδιος και όσοι μοιράζονται την ίδια αισθητική ή κοσμοθεωρία μ′ αυτόν, τον θέλουν ζηλότυπα τον Πολάκη, επειδή είναι αντράκλα!
Και έρχεται η δεύτερη χυδαιότητα, χειρότερη της πρώτης.
Επειδή όχι μόνο οι ομοφυλόφιλοι, σύμφωνα με τον Κραουνάκη, εξισώνονται με την καρικατούρα της ”αδελφής″ που έφτιαχνε ο Παράβας στις κωμωδίες της Χούντας, δηλαδή είναι ”λούγκρες” και ξεφωνημένες, αλλά κι επειδή « ως πρότυπο αρσενικού προβάλλεται ένας τύπος με προφανή, ψυχολογικά προβλήματα που για να τα υπεραναπληρώσει υποδύεται αυτόν τον απεχθή, τον μάτσο, τον μεταμοντέρνο καουμπόι που βρίζει, απαγορεύει τον διάλογο, απειλεί να μάς βάλει, εμάς που δεν γουστάρουμε, τρία μέτρα κάτω από τη γη.»
Που κορδώνεται επειδή καπνίζει στο Υπουργείο Υγείας (!)παραβιάζοντας τον νόμο ή κρατάει διπλά βιβλία όντας δημόσιος λειτουργός μεν, Κρητίκαρος δε!
Αυτή την χυδαία, πολιτική περσόνα με τον προκλητικό πρωτογονισμό και την κούφη οίηση « όλοι σας και μόνος μου »,
επειδή είμαι λεβέντης αυτόν τον κουραδόμαγκα από άλλες εποχές προτείνει ο Κραουνάκης, βραχυκυκλωμένος κι αυτός σ′ ανάλογα, ψυχικά και σωματικά προβλήματα, ως μέτρο ανδρισμού και αρρενωπότητας.Προσωπικά και με ειλικρίνεια μιλώντας θα προτιμούσα να θυμάμαι τον συμπαθή συνθέτη, που κάποτε φιλοδόξησε να καταστεί ο διάδοχος του Χατζιδάκι, από κάποια, εξαίρετα τραγούδια που έγραψε σε χρόνο ανύποπτο όπως τα ”Κόκκινα Γυαλιά” ή ”Αυτή η νύχτα μένει, αιώνες παγωμένη” , τραγούδια ελαφρά μεν αλλά μίας άλλης ευαισθησίας, κι όχι από ύμνους στην κακογουστιά και την χαμέρπεια.
Κι ούτε αξίζει να είσαι ο Κραουνάκης και να καταδέχεσαι το ρόλο του αρκουδιάρη στα ζεϊμπέκικα ενός Πολάκη.
Πηγή: Οι Λούγρες και οι Άντρες
0 σχολια:
Post a Comment