Αμετροέπεια ή προσπάθεια πρόκλησης σε αντιπαράθεση στο δημοτικό Συμβούλιο της 19ης Ιουνίου ;. (Ηχητικά)

Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ Σ. ΣΟΦΡΑ ΣΤΟ DNA ΤΩΝ ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ
Διάρκεια  1λ:41δ

Ι. ΤΣΑΒΑΡΗΣ- ΟΛΟΙ  ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΑΛΑΜΙΝΙΟΙ 
(σ.σ Πάσχει νομικά η εκλογή δημάρχου & δημοτικού συμβούλου ΜΗ ΔΗΜΟΤΗ κ. δήμαρχε, ν. 3852/άρθρο 13-Προσόντα εκλογιμότητας)
Διάρκεια 0:52δ
 

Το να διατυμπανίζεις ότι είσαι Σαλαμίνιος, επειδή ο νόμος επιβάλλει να είσαι δημότης στον τόπου που πολιτεύεσαι,
ή επειδή εδώ επέλεξες να έχεις την μόνιμη κατοικία σου, αυτό.... ΔΕΝ σε εξομοιώνει με τον Σαλαμίνιο κατά την έννοια του γηγενή, ούτε ότι μπορεί να έχεις και το DNA του Σαλαμίνιου μέσα σου.

Η διαμονή σε ένα τόπο, ποτέ δε σημαίνει κάτι το μόνιμο, ή μια κατάσταση διαρκείας.

Γιατί στην περίπτωση κρίσης, σε μια δύσκολη κατάσταση, όπου δεν ξέρεις πως και που θα καταλήξει, ούτε αν τελικά η κρίση αυτή θα θεραπευτεί, δεν μπορεί να είσαι βέβαιος ότι θα παραμείνεις στον τόπο που επέλεξες να επικοίσεις.

Ντόπιος κατά το κοινώς λεγόμενο «αναντάμ μπαμπανταμ» γεννιέσαι δεν γίνεσαι !

Καλό όμως είναι, ούτως ή άλλως, να μη προκαλεί ο ένας τον άλλον.

Οι αρχαίοι είχαν άλλη αντιμετώπιση της έννοιας του αποικισμού…

Δύο βασικά προβλήματα που συνήθως αντιμετώπιζε όποιος και κατά την αρχαιότητα μετοικούσε , ξεκινούσαν από το «συνοικείν» και το «συνανήκειν».

Η Σαλαμίνα ήταν πάντα ένα χωνευτήρι εποίκων, μία εύκολη λύση για όσους εξ άλλων πόλεων ορμώμενοι είχαν εκεί δυσκολίες ως προς το ζην.

Έτσι ήταν ο αποικισμός εδώ πάντοτε,  ποτέ δεν έγινε επιθετικά ή με κατακτητικό πόλεμο και ως λύση καμία σχέση δεν είχε με την διασπορά, η οποία άρχισε με την Μικρασιατική καταστροφή.

Για το «συνοικείν», όταν στένευαν τα όρια, η εύκολη λύση είναι ο αποικισμός, όμως από το «συνανήκειν» ξεκινούν πάντα τα προβλήματα, πολιτικά και κοινωνικά, παρόμοια με αυτά που ζούμε και ακούμε σήμερα, όταν οι κάτοικοι φτάνουν στο σημείο να αυτοδιαχωρίζονται από τους άλλους με βάση τις ρίζες καταγωγής τους.

Όταν ο δημότης φτάνει να μην έχει εμπιστοσύνη στους δημοτικούς άρχοντες, αυτό συνήθως οδηγεί σε πολιτική αστάθεια, και ο εκάστοτε τύραννος προκειμένου να μη χάσει τα κεκτημένα, οδηγεί την συνοχή του συνόλου των κατοίκων σε κίνδυνο.

Όταν οι κάτοικοι διαχωρίζονται ως προς την καταγωγή τους ή είναι σε πολιτική αντιπαράθεση, πρέπει να αναζητούνται συγκεκριμένες λύσεις, με βάση τον ηθικό κανόνα ότι ό ένας απέναντι στον άλλον θα πρέπει να αποφεύγει την οποιαδήποτε μνησικακία.

Βασικός κανόνας το «μη μνησικακείν», να μπορούν δηλαδή οι δημότες να επιλέγουν, δημοκρατικά, να εκφράζονται ελεύθερα, να βλέπουν τους πολιτικά αντιμαχόμενους ένθεν κακείθεν να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουν, να συμφωνούν, να συνάπτουν «πολιτικό συμβόλαιο» μεταξύ τους, ώστε να κυριαρχεί η γαλήνη», και να μη χαρακτηρίζουν περιφρονητικά τυχόν προτάσεις για κοινή συνεργασία ως «Χύμα όλοι μαζί».

Αν αυτά δεν τα παραγκωνίσεις, γίνονται αιτία κρίσης, και τέτοιες αιτίες γεννούν το «άμετρον», το να ξεφεύγεις δηλαδή από τα όρια.

Σήμερα το «άμετρον», το ζούμε παντού, στην ηθική κατάπτωση, στα ζητήματα της ύβρεως, της αθυροστομίας, του άγους, του μιάσματος, της ιεροσυλίας, της βαρβαρότητας, σε όλα αυτά που αποτελούν τις αιτίες για να  χάσει ο άνθρωπος το δρόμο του. 
Μόνο στο θέατρο του παραλόγου μπορούν να γίνουν αυτά αποδεκτά. 

Γι’ αυτό .. καλό είναι να μη ξεχνάμε ποτέ την καταγωγή μας, να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτήν και να μην προκαλούμε αντιπαλότητες και αντιπαραθέσεις.