«Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»

Όταν κάποιος εκφράσει δημόσια την γνώμη του, λέγοντας κάτι που δεν είναι καθόλου αρεστό σε λίγους ή περισσότερους (κάποτε, κάποτε και σε όλους), προκειμένου να φανούμε μεγαλόψυχοι ή για να εκφράσουμε την δημοκρατικότητά μας, χρησιμοποιούμε το απόφθεγμα του Βολταίρου (ή κατ' άλλους της Αγγλίδας Evelyn Beatrice Hall ) 
«Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». 

Κι’ αυτό πιστεύω είναι ένα λάθος που το κάνουμε πολύ συχνά . 


Και θα έκανα λάθος να την χρησιμοποιήσω στην προκειμένη περίπτωση, αναφερόμενος βεβαίως στην περίπτωση των τελευταίων δραματικών γεγονότων του δημοτικού συμβουλίου. 

Τι μπορώ να κάνω όμως και τι όχι, απέναντι σε ένα πολιτικό πρόσωπο που εκφράζει μια απαράδεκτη για μένα άποψη, με βάση πάντα την Βολταιρική Αρχή; 

Κατ' αρχήν:
- δεν έχω το δικαίωμα να φωνάξω την αστυνομία να τον συλλάβει για όσα φριχτά κατ' εμέ ή εναντίον μου λέγει ή είπε. 
- Δεν έχω επίσης το δικαίωμα να απαιτήσω ή να επιδιώξω να τον φιμώσουν άλλοι αντί εμού ή να το σύρω σε ατέρμονους δικαστικούς αγώνες, γι’ αυτά που λέει ή γράφει,για να μην τα ξαναπεί στο μέλλον. 
- Δεν έχω τέλος το δικαίωμα να ζητήσω ή να βοηθήσω να έχει πρακτικές συνέπειες επειδή μόνο και μόνο εξέφρασε την γνώμη του ή τις ιδέες του, 
κι αυτό ..γιατί τα πολιτικά πρόσωπα τα παραδίδεις στην κοινή χλεύη, 
- γιατί το δικαίωμα επιβολής οιασδήποτε ποινής σ' αυτούς την έχει μόνο ο κυρίαρχος και σωστά ενημερωμένος Λαός. 

Άλλως .... παραβιάζω σαφώς την έννοια της ρήσης του Βολταίρου.

Έχω όμως κάθε δικαίωμα 
Να κρίνω και να εκφράζω με την σειρά μου, με λόγια ή πράξεις και συμπεριφορές όπως:
- την δίκαιη ή άδικη, σοφή ή ανόητη, ευγενική ή και… αγενή απαρέσκεια ΜΟΥ για όσα είπε για μένα
- να τον κηρύξω ανεπιθύμητο πρόσωπο στο σπίτι μου, 
- να του κόψω ίσως για πάντα την καλημέρα μου. 
- οι δικές μου "πράξεις" να μην επαναλαμβάνουν τη δική του τακτική, 
- να μη τον μιμούμαι, 
- να μην εφαρμόζω την ίδια τακτική φίμωσης, 
- την ίδια πρακτική που εφάρμοζε εκείνος την εποχή της παντοδυναμίας του ή ακόμα περισσότερο….. 
- να τον γιουχάρω ή ειρωνικά να τον απαξιώνω την ώρα που μιλάει και να αρπάζω το μικρόφωνο και να ξεχνώ να σταματώ όπως ακριβώς εκείνος έκανε και συνεχίζει να κάνει ακόμα και σήμερα. 


Θα μου πείτε πως κι αυτή είναι μια πράξη και μια στάση που κρίνεται, σίγουρα όμως δεν παραβιάζει πουθενά την ρήση του Βολταίρου. 
Αντίθετα, λειτουργεί κάτω από το πνεύμα και την σκέπη της.