Αυτό το φρούτο του αρχιδιαπραγματευταρά δεν είναι καινούργιο προνόμιο.
Θυμάμαι όλους αυτούς τους τελευταίους παραμυθάδες όπως τον Εθνάρχη Καραμανλή, ή τον Αντρέα που το φρούτο αυτό το έπαιζανε στα δάχτυλα, και το κληρονόμησαν στους επιγόνους τους Κώστα και Γιώργο.
Μα και του μόλις χθες μέγα συνταγματ-οικονομολόγου Βενιζέλου, του Α. Σαμαρά και βεβαίως βεβαίως τώρα του επίδοξου Αλέξη Τσίπρα.
Ούτε ο διαπραγματευταράς Αντρέας όμως χόρεψε τους Μεγάλους, για να διώξει τις Βάσεις του Θανάτου που ποτέ δεν έφευγαν, ούτε τώρα ο «Αλέξης» θα χορέψει στο ταψί τις Αγορές όπως μας λέει.
Γενικά λοιπόν, εκείνα τα «διαπραγματευτικά» που έλεγε ο κ. Σαμαράς πριν πρωθυπουργεύσει και που τα λέει τώρα ο κ. Τσίπρας που επίδοξα οδεύει στα αχνάρια τους, δεν είναι τέχνασμα της εποχής.
Είναι ακριβώς, ο άντρας της μυλωνούς, που δεν έχει ιδέα από διεθνείς σχέσεις και πραγματικότητες, που συνήθως καταλήγει ως εθνικός εντεταλμένος μας, με τους πραματευτάδες να διαπραγματεύεται «το τίποτε… τα αδιαπραγμάτευτα», αυτά που οι μεγάλοι εύλογα ούτε καν διανοούνται να θέσουν σε διαπραγμάτευση.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όμως όλα τα ίδια μένουν.
Δεν είναι φρέσκο το φρούτο, να σας θυμίσω τον απεχθή λαϊκιστή Δηλιγιάννη, που τόσο ζημίωσε τον τόπο, κάνοντας καταθλιπτική μέχρις εσχάτων δομική αντιπολίτευση στον Χ. Τρικούπη!!
Παρόμοια δεν έλεγε κι αυτός πριν ενάμιση αιώνα στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής του Βερολίνου το 1878;
Κι αυτός, ως μέγας διαπραγματευτής πήγε εκεί, και τι δεν έλεγε ο αθεόφοβος, έλεγε πως εκεί θα κρινόταν ….«τι δώρα θα μας έδιναν οι ξένοι που εμείς τους χαρίσαμε τα φώτα».
Στο τέλος όμως γύρισε, «με άδεια χέρια και σβηστή τη δάδα των φώτων».
Θυμάμαι όλους αυτούς τους τελευταίους παραμυθάδες όπως τον Εθνάρχη Καραμανλή, ή τον Αντρέα που το φρούτο αυτό το έπαιζανε στα δάχτυλα, και το κληρονόμησαν στους επιγόνους τους Κώστα και Γιώργο.
Μα και του μόλις χθες μέγα συνταγματ-οικονομολόγου Βενιζέλου, του Α. Σαμαρά και βεβαίως βεβαίως τώρα του επίδοξου Αλέξη Τσίπρα.
Ούτε ο διαπραγματευταράς Αντρέας όμως χόρεψε τους Μεγάλους, για να διώξει τις Βάσεις του Θανάτου που ποτέ δεν έφευγαν, ούτε τώρα ο «Αλέξης» θα χορέψει στο ταψί τις Αγορές όπως μας λέει.
Γενικά λοιπόν, εκείνα τα «διαπραγματευτικά» που έλεγε ο κ. Σαμαράς πριν πρωθυπουργεύσει και που τα λέει τώρα ο κ. Τσίπρας που επίδοξα οδεύει στα αχνάρια τους, δεν είναι τέχνασμα της εποχής.
Είναι ακριβώς, ο άντρας της μυλωνούς, που δεν έχει ιδέα από διεθνείς σχέσεις και πραγματικότητες, που συνήθως καταλήγει ως εθνικός εντεταλμένος μας, με τους πραματευτάδες να διαπραγματεύεται «το τίποτε… τα αδιαπραγμάτευτα», αυτά που οι μεγάλοι εύλογα ούτε καν διανοούνται να θέσουν σε διαπραγμάτευση.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όμως όλα τα ίδια μένουν.
Δεν είναι φρέσκο το φρούτο, να σας θυμίσω τον απεχθή λαϊκιστή Δηλιγιάννη, που τόσο ζημίωσε τον τόπο, κάνοντας καταθλιπτική μέχρις εσχάτων δομική αντιπολίτευση στον Χ. Τρικούπη!!
Παρόμοια δεν έλεγε κι αυτός πριν ενάμιση αιώνα στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής του Βερολίνου το 1878;
Κι αυτός, ως μέγας διαπραγματευτής πήγε εκεί, και τι δεν έλεγε ο αθεόφοβος, έλεγε πως εκεί θα κρινόταν ….«τι δώρα θα μας έδιναν οι ξένοι που εμείς τους χαρίσαμε τα φώτα».
Στο τέλος όμως γύρισε, «με άδεια χέρια και σβηστή τη δάδα των φώτων».
Και επειδή σήμερα μας λείπει ένας σύγχρονος Σουρής, δεν έχουμε τίποτε άλλο να σας χαρίσουμε παρά μόνο εκείνο το εύγλωττο φινάλε από το αξεπέραστο σατυρικό που περιέγραφε τους άθλους του Δηλιγιάννη.
/// Γι αυτά, κύριοι, και άλλα, που σας είπα παραπάνω,
δυνατώτερα σας λέγω και σας επαναλαμβάνω,
ότι πρέπει αναγκαίως η Ελλάς να μεγαλώσει,
και ας μην το θέλουν τούτο ούτε Τούρκοι ούτε Ρώσοι.
Ή θα γίνη στην Ελλάδα μια γενναία αμοιβή,
ή σας παίρνομε τα φώτα κι απομένετε στραβοί. ///
13 Ιουνίου 1878
Αφιερωμένο
σε όλους αυτούς τους νέους αρχιδιαπραγματευταράδες.
( Ολόκληρο
το Σατυρικό Εδώ)
1 σχολια:
"Mάθε ώ φίλτατο πουλί, μάθε ώ άνθος των κοράκων
πως των ευπίστων η φυλή τρέφει το γένος των κολάκων"..
Τον λεφτά υπάρχουν τον πληρώσαμε αδρά, σειρά έχει ο πεντοζάλης.
Πεντοζάλη οι αγορές ή αναστενάρη οι Έλληνες?
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει,
μόνο παθαίνει..
Post a Comment