...Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό.Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι....(Γ.Α. Παπανδρέου)
Μέχρι χθες μας διαβεβαίωνε ο κ. Πρωθυπουργός ότι η κυβέρνηση του θα κάνει ότι είναι δυνατόν
......« για να ΜΗΝ πληρώσει αυτός που ΔΕΝ φταίει», ότι...
….. « Και εγώ ΔΕΝ θέλω το ΔΝΤ» ότι ...
….. « Θα ζητήσουμε βοήθεια μόνο αν ΔΕΝ πειστούν οι χρηματαγορές »...
….. « ΔΕΝ θα χρεοκοπήσουμε »…
….. «Η Ελλάδα ΔΕΝ ζήτησε οικονομική βοήθεια», ( Αυτό ξεκαθάριζε με την Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, σε κοινή συνέντευξη Τύπου)...ότι
….. « Το πακέτο βοήθειας ΔΕΝ πρόκειται να σώσει την ελληνική οικονομία, αλλά θα δώσει στην Ελλάδα ένα περιθώριο για να προωθήσει τις απαραίτητες αλλαγές » ... κι ακόμη ότι
.. ... ΑΝ το συμφέρον της χώρας επιτάσσει να χρησιμοποιήσουμε το μηχανισμό στήριξης, « ΘΑ το κάνουμε χωρίς δισταγμό».
Λίγο μετά...
..… « Η Ελλάδα ΔΕΝ είχε καμία διέξοδο ».
….. « Ο μηχανισμός στήριξης σημαίνει ότι ΔΕΝ θα αφεθούμε να βουλιάξουμε »
….. « Στην άκρη όσοι ΔΕΝ μπορούν ».
….. « ΔΕΝ είναι ώρα για μεμψιμοιρία, αλλά για συλλογική δουλειά »...ότι
….. « Αποφύγαμε τη χρεοκοπία » και
…. δια του κ. Παπακωνσταντίνου ότι .... «ΔΕΝ υπάρχει ντροπή στην προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ», αλλά αντίθετα «είμαστε ευτυχείς γιατί υπάρχει αυτός ο μηχανισμός».
Χωρίς τελειωμό τα ΟΧΙ και τα ΔΕΝ.
Από το προεκλογικό όμως «Λεφτά υπάρχουν», φτάσαμε σε 100 μέρες στο δραματικό « ΔΕΝ υπάρχει ούτε ΣΑΛΙΟ ». Για την έλλειψη σάλιου, ο Ανδρέας Λομβέρδος, κατηγόρησε όλους τους διατελέσαντες υπουργούς της τελευταίας δεκαετίας, δηλαδή μέσα και ο Γιαννίτσης μέσα και ο Ρέππας.
Αυτά ήταν τα τρία περίφημα ΔΕΝ.....
1. Καμία αλλαγή ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
2. Καμία μείωση ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ στις συντάξεις.
3. Καμία αύξηση ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ στις ασφαλιστικές εισφορές.
Κι αναρωτιέμαι,
Τι κι αν εγώ ξέφυγα από το χθες, τι κι αν θέλω να αφήσω πίσω όλους αυτούς που με κορόιδεψαν ότι τάχα θα μου εξασφάλιζαν μια καλύτερη ζωή;;;
.......και όμως κλαίω, κλαίω για μένα που δεν πρέπει πλέον να θέλω,
......κλαίω για σένα που πρέπει μονάχος σου να συνεχίσεις το ταξίδι της ζωής,
......κλαίω και για κείνους που τον τόπο τους αγάπησαν πολύ, μα τη πόρτα τους στα θέλω να ανοίξουν δεν μπορούν.
Κι αναρωτιέμαι, υπάρχουν θέλω μπροστά στα πρέπει ???
[ dispraise ]
0 σχολια:
Post a Comment