Την πάση θυσία εθνική συνεννόηση χωρίς τη διενέργεια εκλογών μετά τον Πάγκαλο, ζητά και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κ. Σκανδαλίδης, τονίζοντας πως διαφορετικά θα την επιβάλλει ο λαός με οποιοδήποτε κόστος.(sic)
Αντιφατικός όπως πάντα,
επισημαίνει, πως "στην πορεία ενός έθνους υπάρχουν ιστορικές στιγμές που τίθενται δραματικά διλήμματα για τα οποία δε μπορείς να πάρεις μόνος σου την ευθύνη και τότε τον λόγο έχει ο λαός".
Στην συνέχεια αυτοκριτικά σκεπτόμενος δηλώνει πως Έχουμε ευθύνες για τις διαρκείς θυσίες των Ελλήνων, δίκαιη η χλεύη τους, «δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για το ότι φαίνεται να μην έχει πάτο το βαρέλι των θυσιών στις οποίες υποβάλλεται ο λαός μας…. Την απόδοση ευθυνών την εισπράττουμε καθημερινά ως κυβέρνηση, ως πολιτικοί, ως παράταξη, στον δρόμο. Εκεί που συχνά, πια, αντιμετωπίζουμε την περιφρόνηση και τη χλεύη».
Ειναι περιττό να επισημανθεί ότι όλα αυτά γίνονται ακριβώς την ώρα που έρχεται το τέλος της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του παλεύουν τάχα για την σωτηρία της πατρίδας και όχι μόνο για την προσωπική τους διάσωση.
Οι προτροπές τους για συγκυβέρνηση δεν υπακούουν σε καμία πολιτική λογική και ηθική, μία και μόνο μία σκοπιμότητα εξυπηρετούν, να διασωθούν εκείνοι που κατέστρεψαν την Ελλάδα
«Συναίνεση» λέξη συρμού στην εποχή του Μνημονίου.
Το «Μνημόνιο» υπεγράφη με διαδικασίες κατεπείγουσας ανάγκης – μας έλεγαν κινδυνολογόντας ότι λίγα εικοσιτετράωρα μας χώριζαν από την επίσημη χρεοκοπία.
«Μνημόνιο» που υπεγράφη από ένα πρωθυπουργό πρωτοφανούς στα χρονικά πολιτικής ανεπάρκειας, άνευ όρων, δίχως την παραμικρή απόπειρα διαπραγμάτευσης, αποδεχόμενος εξοντοτικές προϋποθέσεις δανεισμού για τη χώρα και την παραγωγική της ικανότητας.
Τόσο εξευτελιστικές για την κοινωνία προϋποθέσεις και τόσο αναιρετικές της κρατικής αυτονομίας όσο δεν μπορούσε να διανοηθεί ποτέ νοήμων πολίτης.
Η Προκλητικά δουλοπρεπής πολιτική συμπεριφορά του πρωθυπουργού καθιστούσε αναξιόπιστη την ίδια τη συμφωνία.
Τι κύρος μπορούσε να έχει μια σύμβαση, όταν ο ένας εκ των συμβαλλομένων, οι δανειολήπτες, εκπροσωπήθηκαν από πρόσωπο που ενεργούσε ωσάν να ήταν εντελοδόχος των δανειστών, διεκπεραιωτής των εξωφρενικών κερδοσκοπικών τους αξιώσεων;
Έτσι άρχισε εκ των υστέρων η πολυμήχανη εκστρατεία για ευρύτερη, πολιτική «συναίνεση», με τις απίστευτες διεθνείς πιέσεις και εκβιασμούς, προκειμένου να συναινέσει στους πρωτοφανείς όρους του «Μνημονίου» και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κι αφού εκείνος, φραστικά τουλάχιστον προς το παρόν, αντιστέκεται στις πιέσεις, ως μεσοβέζικη λύση επιστρατεύθηκε ο αρχηγός της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ανυψώθηκε στη θέση αντιπροέδρου του μειονεκτούντος προέδρου, μήπως και η δική του φυσική ευφυΐα εξωραΐσει κάπως το δουλεμπορικής λογικής «Μνημόνιο».
Συναίνεση λοιπόν για δυναμική αναχαίτιση της παρακμής μας .... ή προσδοκία εξ ορισμού ουτοπική και παράλογη ;.
0 σχολια:
Post a Comment