«Τα εν οίκω μη εν δήμω»… λέει η παροιμία, και πρέπει να το κάνουμε πράξη, γιατί έτσι προστατεύουμε τον εαυτό μας από το «κακό το μάτι», τη ζήλεια, την κριτική, την κακία του κόσμου.
Ενός κόσμου, που εμείς επιλέγουμε να βλέπουμε μονοδιάστατα, περιορισμένο ή και εχθρικό.
Είναι πολύ βολικό να έχουμε τις δουλειές μας ξεχωριστά από τα σπίτια μας,
τις καθημερινές μας σχέσεις, τα ενδιαφέροντα μας, την ηθική μας.
Να έχουμε ένα γραφείο περιποιημένο, καθαρό, όπου δεχόμαστε τους ανθρώπους που θέλουμε να μας εμπιστεύονται και να προωθούμε την εικόνα όπως μας βολεύει.
Να εκθέτουμε τις αποδείξεις των γνώσεων μας στον τοίχο, και πάνω στο γραφείο μας συμμετρικά να έχουμε τοποθετήσει φωτογραφίες της οικογένειας μας, ένα εικόνισμα, σφραγίζοντας με όλα αυτά την κοινωνική μας αξία.
Στις παρέες να φοράμε τα καλά μας, να βάζουμε το πλατύ χαμόγελό μας, έστω και αν λίγο νωρίτερα έγινε χαμός στο σπίτι με το σύντροφο ή το παιδί μας, κι οι πιο «τυχεροί» από μας να έχουμε και ένα δυο φίλους στους οποίους εκμυστηρευόμαστε τη βαθύτερη αλήθεια μας, αναζητώντας την αποδοχή και επιβεβαίωση τους.
Οχυρωνόμαστε έτσι πίσω από τέτοιους ρόλους, υποθέτοντας ότι μπορούμε να κρατήσουμε ξεχωριστά τους διάφορους τομείς της ζωής μας για τη δική μας ασφάλεια, και από την άλλη δεν χάνουμε την ευκαιρία να κρίνουμε και να κατηγορούμε όσους πιστεύουμε ότι μας αδίκησαν, να θεωρούμε τους εαυτούς μας θύματα ενός «τιμωρού» θεού που έχει μόνο απαιτήσεις και κρίσεις, ένα θεό που τον έχουμε φτιάξει στα δικά μας μέτρα.
Κρίμα !!
0 σχολια:
Post a Comment