Οι μπουρδολόγοι για να ξεφύγουν από τα στενά όρια του πανικού τους, αδύναμοι να υπερασπιστούν με λογικά επιχειρήματα την αδιέξοδη τακτική τους, έχουν ως κύριο μέλημα να προλάβουν να πουν ή να γράψουν κάτι.Αντί να ασχοληθούν με τα ουσιαστικά κοινωνικά προβλήματα του τόπου, θεωρούν επιβεβλημένο να αποστομώνουν, εκτός θεσμικών οργάνων με ραβασάκια, τους πολιτικούς τους αντιπάλους, με ηλίθιες και ανούσιες αντιπαραθέσεις.
Με θυμώνουν πολύ οι πολιτικοί που ασχολούνται με την παραπολιτική, κύρια όμως όταν ασχολούνται με κάτι που αποκλίνει από τα πλαίσια της καλώς νοούμενης πολιτικής, όταν αγγίζει τα όρια της μπουρδολογίας …
Επιβεβαιώνουν με αυτό τον τρόπο, χωρίς να ξενίζει... την κενότητα τους, ακόμα περισσότερο όταν ανταλλάσσουν ανυπόστατες και αναπόδεικτες κατηγορίες και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Και διερωτώμαι, όλοι αυτοί που υποστηρίζουν αυτό τον τρόπο επικοινωνίας το κάνουν συνειδητά ή από ανικανότητα, δέσμιοι μιας βιωματικά ανεξέλεγκτης μπουρδολογίας ?
Όταν η μπουρδολογία γίνεται πολιτικός λόγος, τότε η ανοησία βοά, ισορροπώντας στα όρια ενός άκρατου εγώ, μιας τρέλας και αυτοϊκανοποιούμενης εγωπάθειας που εκτρέπονται τις περισσότερες φορές σε επικίνδυνους ατραπούς, και μιας υπερφίαλης αλαζονείας που υποτιμά πολλές φορές τον αντίπαλο υποστηρίζοντας τάχα ότι ο άλλος, σαν καλός μαθητής θα πρέπει να μάθει.... ακούγοντας τους και άλλοτε ότι ανήμπορος να δεχτεί τον αντίλογο, κλείνει τα αυτιά του (από γινάτι) για να μην ακούει τις μπούρδες τους.
Κι εμείς ..... βουβοί θεατές, παρακολουθούμε την κακέκτυπη αυτή θεατρικής παράσταση « μιας επαναλαμβανόμενης μα και ανέξοδης φάρσας, μιας απερίγραπτης γραφικής μπουρδολογίας ».
0 σχολια:
Post a Comment