Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ - ΔΙΑΛΟΓΟΣ & « ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ »

Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών βρέθηκε χθες, στη συνεδρίαση του ΚΤΕ Εργασίας του ΠΑΣΟΚ, απέναντι σε βουλευτές που δεν αισθάνονταν ότι ανήκουν στο ίδιο κόμμα με εκείνον.
Και του το έδειξαν, σε όλους τους τόνους, με προτροπές παραίτησης ή και απαξιωτικές «διορθώσεις» όσων έλεγε, και όσων κάνει.

Οι βουλευτές σήκωσαν «μπαϊράκι» και επί σχεδόν έξι ώρες τον «πυροβολούσαν»
Η τακτική του να απορροφώνται οι κραδασμοί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, και να φαίνεται η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος ότι ασκεί έλεγχο στην Κυβέρνησή, είναι παλιά και δοκιμασμένη, « Όταν δεν θέλεις να μη κάνεις κάτι… άρχισε διάλογο !».
Ένα έργο που το ξαναζήσαμε τελευταία και στην περίπτωση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, ενός πανίσχυρου, σχεδόν εξ απορρήτων συνεργάτη του πρωθυπουργού, από τη στιγμή που έχασε την… ευλογία του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, να γίνεται βορά στις ορέξεις των εσωκομματικών του αντιπάλων.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η πιο κακοποιημένη λέξη της πολιτικής και συνδικαλιστικής γλώσσας είναι ο «διάλογος», είναι κάτι που χρησιμοποιείται κατά κόρον, αλλά επί της ουσίας ποτέ δεν προτάσσεται για καλό σκοπό ή, όταν υποτίθεται πως διεξάγεται, αποτελεί το φερετζέ της απραξίας και της εύσχημης υπεκφυγής από τις συνέπειες του πολιτικού κόστους.
Ο διάλογος, που ανέκαθεν υπήρξε προσχηματικός, κρύβει και τη χειρότερη παθογένεια του πολιτικού συστήματος, που δεν είναι άλλη από τον εναγκαλισμό του κράτους με τα κόμματα, με τις εξαρτημένες ηγεσίες από εργατοπατέρες κάθε λογής και κάθε βαθμίδας, που αξιοποιούν τα απορρέοντα προνόμια από τη συνδικαλιστική τους ιδιότητα, για να υπηρετούν πρώτιστα τους πολιτικούς φορείς στους οποίους ανήκουν.
Η επινόηση του διαλόγου ως επικοινωνιακού προσχήματος για την καλλιέργεια της ψευδαίσθησης ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχουν ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες είναι μια αδιέξοδος τακτική και συνήθως οπισθοδρομική, διότι επί σειράν ετών κράτησε αιχμάλωτη την πρόοδο της χώρας στην ακινησία.
Όποτε το απαιτούν οι περιστάσεις, μπορεί να παριστάνουν τους σκληρούς επικριτές απέναντι στους πολιτικούς συντρόφους, συναγωνιστές, συμμαχητές, συνοδοιπόρους κ.τ.λ.
Τι κι αν ο Γιάννης Ραγκούσης βρίσκεται τάχα στα πρόθυρα της συνειδησιακής «διαγραφής» από το Κίνημα, ως αποτέλεσμα του «κίτρινου πυρετού», δηλαδή, της παράλογης κόντρας με τους ιδιοκτήτες ταξί, στη μέση της θερινής και της τουριστικής περιόδου.
Τι κι αν η τακτική του να απορροφώνται οι κραδασμοί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, και να φαίνεται ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κινήματος ασκεί έλεγχο στην Κυβέρνησή, είναι παλιά και δοκιμασμένη.
Το παιχνίδι του διαλόγου είναι σικέ, και μέσα από αυτό « η χώρα πάει κατά διαόλου ».