« Η ζωή μιμείται την τέχνη πολύ περισσότερο από ό,τι η τέχνη μιμείται τη ζωή ».

Φοβάμαι πως στο διάστημα μέχρι τις ερχόμενες εκλογές θα βιώνουμε καθημερινά τις ανθρωποθυσίες, ως μια ξεκαρδιστική φαρσοκωμωδία, στο βωμό της προεκλογικής αντιπαράθεσης.

Είναι σύνηθες να κακολογούνται μεταξύ τους, με την έννοια της εμπορικής συνδιαλλαγής, οι δημοτικοί μας ταγοί,και για να αποφύγω την παλινδρόμηση του οισοφάγου μου, αν έχω αντιληφθεί σωστά όλη αυτή την ιστορία, θα κάνω μια βόλτα σε άλλες εποχές.
 

Θα σας παραθέσω ασχολίαστο και αμετάφραστο το απόσπασμα από τη κωμωδία ο «Ἔμπορος» του αρχαίου κωμωδιογράφου Διφίλου από την Σινώπη  (βλ. το κείμενο στη σελίδα 150 &151 Εδώ) , γιατί δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, να μην επισημάνω τις συνδέσεις του παλαιού με το σήμερα.

Όλα αυτά τα κακόγουστα που αναφέρονται περί λωποδυτεῖν και τοιχωρυχεῖν και συκοφαντεῖν και μαρτυρεῖν ψευδῆ (γραμμές 13-17) είναι απλά κακοήθειες του κωμικού προσώπου (Α), που ζηλεύει τον έμπορο, μιας και αυτός σήκωσε όλα τα ….. αγαθά απ’ το παζάρι της αρχαίας Κορίνθου.

Προσέξτε ιδιαίτερα τον παρακείμενο  «ἥρπακας» (γραμμή 24), πως δηλαδή πάει «γάντι» με το σημερινό «τα άρπαξε όλα... τελείωσε, δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο…» !
 

Το διασκεδαστικό είναι ότι η ζωή και η ιστορία, μιμούνται τελικά, πάντοτε την τέχνη. Εκείνο όμως που προσωπικά δεν μπορώ να προσπεράσω από το απόσπασμα αυτό, είναι  αυτό το αθάνατο  «ὀρθῶς γε νὴ Δί’. ἀλλὰ δὴ τἰ τοῦτ’ ἐμοί;» αυτό δηλαδή που λέμε ακόμα μέχρι και σήμερα.... καλά είν’ όλα αυτά που λες, ρε φίλε, αλλά τι να κάνουμε ;
 

Έλα ντε !!! Τι να κάνουμε; 

Πως μπορεί να αντισταθεί κανείς στον πειρασμό και να μην επισημάνει τις λοξές αυτές συνδέσεις του παλαιού με την σύγχρονη πραγματικότητα ;

Μα τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σήμερα, θα μου πει κάποιος, ΟΥΔΕΜΙΑ θα του απαντήσω, .... και δια πάν ενδεχόμενο  θα το υπερτονίσω μάλιστα, .......« Είναι δυνατόν να έχουν ; »!!!  Η μήπως και έχουν ;