Όταν πάρεις φόρα, φόρα κατηφόρα στο τέλος της διαδρομής ... το ανέκδοτο !!!

Όταν ένας πολιτικός αναλαμβάνει να κυβερνήσει, συνήθως «ψωνίζεται». 
Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις όπου οι κυβερνώντες πατάνε στο έδαφος και δεν πετάνε από την αλαζονεία που τους δίνει η εξουσία.
Τις περισσότερες φορές έχουν τουπέ, υφάκι υπεράνω, διατάζουν τους υποτακτικούς, έχουν λιμουζίνα με σοφέρ και ασφάλεια, αισθάνονται εν πολλοίς παντοδύναμοι.
Άλλωστε έχουν το πεπόνι έχουν και το μαχαίρι, ..... και δε θέλει και πολύ να ψωνιστεί ο άνθρωπος, ειδικά όταν δεν έχει αυτοσυγκράτηση.
Αυτή η αλαζονεία, πηγάζει και από τον χαρακτήρα τους, κι αν δεν είναι προσεκτικός βάζει μια «πανοπλία και νομίζει ότι δε θα τον πειράξει ποτέ κανείς».

Εδώ κολλάει το ανέκδοτο.

Ο υπουργός του κυβερνώντος κόμματος κάνει περιοδεία.
Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:
Κύριε υπουργέ,
- δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα…
Αφού ακούει διάφορα τέτοια, τους λέει:
- Μην ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.

Μπαίνει στην Mερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό...... στις τοπικές φυλακές.
Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.
- Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε…
- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.

Και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.
- Λοιπόν, Κωστάκη.
Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο.
Μετά στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ… Μένει κάγκελο ο γραμματέας.
- Μα κύριε υπουργέ, τι είναι αυτά που λέτε;
Και απαντά ο υπουργός, κοίτα Κωστάκη, σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε.
Στην φυλακή όμως μπορεί να πάμε !!! … Κατάλαβες;